Συνάδελφοι,
Οι εξελίξεις στον κλάδο και στη Eurobank είναι ραγδαίες και σηματοδοτούν την επόμενη μέρα για την οικονομία, για τους εργαζόμενους, για την κοινωνία, για τη χώρα.
Μετά την αιφνιδιαστική ματαίωση της συγχώνευσης με την ΕΤΕ και το πέρασμα της Eurobank στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που ελέγχεται από την τρόικα, οι προκλήσεις για το παρόν και το μέλλον της τράπεζας πολλαπλασιάζονται για όλους μας.
Η Eurobank «αναβαθμίζεται» στη θέση του τέταρτου πυλώνα του τραπεζικού μας συστήματος, με προοπτική να απορροφήσει και άλλες, μη συστημικές Τράπεζες.
Ωστόσο ακόμα κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι η εικόνα, ο ρόλος και η τύχη της στο άμεσο μέλλον, μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Το μόνο που με βεβαιότητα γνωρίζουμε, είναι πως η Τράπεζα εγκαταλείφθηκε από τους βασικούς μετόχους της, παλιούς και νέους και οδηγήθηκε, πλέον, ολοκληρωτικά υπό τον έλεγχο του ΤΧΣ. Θα πάρει τα κεφάλαια που χρειάζεται για την ανακεφαλαιοποίησή της, θα εξυγιανθεί, θα ενωθεί με άλλες, θα αλλάξει ενδεχόμενα τρόπο και φυσιογνωμία διοίκησης, για να μεταπωληθεί όπως όλα δείχνουν στη συνέχεια, σε κομμάτια ή ενιαία, σε άλλους επίδοξους ιδιοκτήτες.
Δεν είναι ώρα να δούμε γιατί φτάσαμε ως εδώ, σε ποιους ανήκουν οι ευθύνες και να προτάξουμε εμείς τις θέσεις μας για τη νέα πορεία της τράπεζας. Αυτό είναι προτεραιότητα και ευθύνη άλλων και αν κληθούμε θα συμβάλλουμε εποικοδομητικά με τεκμηριωμένες θέσεις και απόψεις.
Ποια είναι, όμως, αλήθεια, η επόμενη μέρα;
Ο κλάδος μας αλλάζει μέσα από τις διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησης και «εξυγίανσης» που επιβάλλει η τρόικα και το ΤΧΣ. Μέσα από αναδιαρθρώσεις αποδεδειγμένα επώδυνες για τους εργαζόμενους, την οικονομία και τη χώρα.
Αυτές οι εξελίξεις ενέχουν κινδύνους και σοβαρές προκλήσεις για την απασχόληση, τα εργασιακά δικαιώματα, τις προοπτικές των εργαζόμενων και του ίδιου του συνδικαλιστικού κινήματος.
Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις, η νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της ΟΤΟΕ και των Τραπεζών, λειτουργεί ως ανάχωμα διασφάλισης των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων του κλάδου και ταυτόχρονα ως ανάσα και ευκαιρία για την αναγκαία ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, στον κλάδο και σε κάθε εργασιακό χώρο.
Ειδικότερα στο χώρο μας, στη Eurobank, ξέρουμε ότι το ΤΧΣ θέλει να κάνει το ταχύτερο την Τράπεζα «ελκυστική» για επερχόμενους αγοραστές.
Δεν πρέπει, όμως, να επιτρέψουμε αυτή η «ελκυστικότητα» να είναι αποτέλεσμα μεθοδεύσεων σε βάρος των εργαζόμενων, της απασχόλησης, των δικαιωμάτων και της συλλογικής προστασίας τους.
Δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα μεθοδεύσεων σε βάρος της ενότητας, της προοπτικής και της συνοχής του Ομίλου, ούτε βέβαια να παραδοθεί σε τιμή ευκαιρίας, σε κερδοσκόπους «επενδυτές», προκειμένου κάποια στιγμή να πάρει το Δημόσιο πίσω τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης.
Το ερώτημα είναι, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα όσα έρχονται για τη Eurobank με ένα συνδικαλιστικό κίνημα πολυδιασπασμένο σε πολλούς Συλλόγους, όταν απέναντί μας θα έχουμε μια ενιαία και μονολιθική πολιτική εκπορευόμενη από το ΤΧΣ, που ελέγχεται άμεσα και ενιαία από τους πιστωτές της χώρας;
Μπορούμε, υπό τέτοιες συνθήκες, να συνεχίσουμε στην πεπατημένη Συλλόγων ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους για τα στενά συμφέροντα των «πρώην», όταν η πρόκληση είναι ενιαία και η τύχη κοινή, πλέον, για όλους;
Μπορούμε να συνεχίσουμε με πελατειακές-μικροκομματικές περιχαρακώσεις και ξεπερασμένες νοοτροπίες του χθες;
Μπορούμε, υπό αυτές τις συνθήκες, να επαναπαυθούμε;
Όχι, συνάδελφοι, πιστεύω πως δεν μπορούμε!!!
Πιστεύω πως σήμανε πλέον η ώρα να προχωρήσουμε σε δυο κορυφαίες και κρίσιμες αποφάσεις για το χώρο μας:
Η πρώτη:
- Να επανιδρύσουμε από μηδενική βάση τη συλλογική εκπροσώπηση στη Eurobank . Με ένα νέο, ενιαίο Σύλλογο που με ευρύ και ανοικτό προσκλητήριο θα γράψει από την αρχή ως μέλη όλους τους συναδέλφους, χωρίς καμιά διάκριση. Δίχως παζάρια και συμφωνίες «κορυφής» για καρέκλες και αξιώματα. Δίχως κρυφές ποσοστώσεις και «ισορροπίες» σκοπιμότητας. Με ανάδειξη νέας Διοίκησης, που θα ψηφιστεί ενιαία από όλους τους συναδέλφους.
Η δεύτερη:
- Εμείς οι παλιότεροι να δώσουμε ευκαιρίες ανάδειξης σε νέους συναδέλφους, να κάνουμε χώρο σε νέα συνδικαλιστικά στελέχη. Να τους στηρίξουμε με την πείρα μας και να τους δώσουμε την ευκαιρία και την ειλικρινή ώθηση να βγουν μπροστά . Αυτή, είναι η δική τους ώρα...
Σε αυτή τη λογική κι επειδή οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη αξία από τα λόγια, αποφάσισα στις επερχόμενες εκλογές να μην είμαι ξανά υποψήφιος για τη Διοίκηση του Συλλόγου μου (σύλλογος προσωπικού Eurobank – τ. Αθηνών), ούτε για σύνεδρος στην ΟΤΟΕ.
Θέλω :
Για να υπάρξει επιτέλους ενιαία, αποτελεσματική και ισότιμη εκπροσώπηση όλων των συναδέλφων στη Eurobank.
Ενιαία, ισχυρή και αποτελεσματική απάντηση στους σχεδιασμούς εκείνων που χαράζουν την πορεία της τράπεζας ερήμην των εργαζομένων.
Ζούμε κρίσιμες ώρες. Ώρες ευθύνης. Εδώ και τώρα κρινόμαστε όλοι... όχι μόνο στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και στο επίπεδο του κλάδου στο σύνολο του.
‘Η θα αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, των προκλήσεων, του ρόλου και των ευθυνών μας, ή θα φανούμε ανάξιοι και μικροί στα μάτια των συναδέλφων μας, διαψεύδοντας τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους.
Είναι η ώρα όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μια μεγάλη ενωτική, συλλογική και αποτελεσματική προοπτική.