ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗΣ-ΜΑΖΙΚΗΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ
21/03/2012
Η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, που υλοποιεί τις νομοθετικές ρυθμίσεις του Μνημονίου ΙΙ για τα εργασιακά, σε συνδυασμό με την πρόσφατη ερμηνευτική εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας, βάζουν στο στόχαστρο και εξοβελίζουν όλες εκείνες τις ρυθμίσεις που επί σειρά δεκαετιών καθόριζαν τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές μας. Απορυθμίζουν συνολικά το ισχύον πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, όπως αυτό διαμορφώθηκε από τη νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις.
Το Υπουργικό Συμβούλιο ουσιαστικά ειρωνεύεται και εμπαίζει ολόκληρη την κοινωνία όταν επικαλείται τη ρύθμιση «συγκεκριμένων εργασιακών θεμάτων», τη στιγμή που αποφασίζει την απόλυτη απορρύθμιση και πριμοδότηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Διαμορφώνει συνθήκες εργασίας μεσοπολέμου, αφαιρώντας βίαια κάθε δικαίωμα και νομική προστασία για τους εργαζόμενους ενώ παράλληλα εκχωρεί όλα τα δικαιώματα στην άσκηση ενός «θεοποιημένου» διευθυντικού δικαιώματος.
Η κυβέρνηση εκπροσώπησης των λίγων και των οικονομικά ισχυρών, στην εναγώνια και συνειδητή προσπάθειά της να επιδείξει πειθαρχία και απόλυτη υποταγή στην τρόικα και στους δανειστές, υπερβαίνει αυθαίρετα ακόμα και αυτή την «εξουσιοδότηση» που έχει από το κείμενο – πλαίσιο του Μνημονίου II, όπως αυτό έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Πλήττει ασύμμετρα, δυσανάλογα και με συνέπειες διαρκείας ήδη συμφωνημένα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Με υπουργικές αποφάσεις και διευκρινιστικές εγκυκλίους, προεκτείνει αυθαίρετα ακόμα και τα πρωτοφανή, για ευρωπαϊκή χώρα, αντεργατικά «θέσφατα» του Μνημονίου ΙΙ.
Ενταφιάζει τους δημοκρατικούς θεσμούς, καταργεί το Σύνταγμα και τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, παραβιάζει κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών.
Δημιουργεί συνθήκες δουλείας και υποταγής.
Διαμορφώνει για τις δυνάμεις του κεφαλαίου ένα περιβάλλον κερδοσκοπικής ασυδοσίας, απαλλαγμένο από κάθε υποχρέωση, εκχωρώντας τους όλα τα δικαιώματα που σήμερα απαιτούν -ή που ενδεχομένως θα θυμηθούν να απαιτήσουν στο μέλλον!
Αυτή η γενικευμένη επίθεση στους εργαζόμενους, σε μια ήδη εγκλωβισμένη στην ύφεση και στην αφαίμαξη από τους δανειστές οικονομία, ενόσο το κόστος διαβίωσης και οι φόροι αυξάνουν άνισα και συνεχώς, όχι μόνο δεν θα τονώσει την απασχόληση, τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, αλλά απειλεί να καταστρέψει οτιδήποτε απέμεινε από την εγχώρια κατανάλωση και την αγορά, διαλύοντας παράλληλα τον κοινωνικό ιστό.
Η κυβέρνηση, ως αποδέκτης των εντολών της Τρόικα, και όσοι μαζί της σχεδιάζουν τη «βίαιη προσαρμογή» της ελληνικής κοινωνίας σε επίπεδα τριτοκοσμικής εξαθλίωσης, δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται –ή καλύτερα να νοιάζονται- για τις συνέπειες του δημοσιονομικού αυταρχισμού, της ανεξέλεγκτης «εσωτερικής υποτίμησης» και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
‘Ομως, όλα αυτά οδηγούν τη χώρα σε κοινωνική εξαθλίωση και οικονομική νέκρωση, καταλύουν το Σύνταγμα, το κοινωνικό κράτος και θεμελιώδεις δημοκρατικούς θεσμούς, εξοστρακίζουν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους στο περιθώριο και αναγκάζουν τις νέες γενιές σε φτώχεια, ανεργία και μετανάστευση.
Παράλληλα, όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης που είναι βέβαιο ότι θα εκδηλωθεί και θα επιβάλλει τις δικές της λύσεις. Λύσεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν, ούτε και να ελεγχθούν.
Απέναντι σε αυτή την καταστροφική πολιτική που ενοχοποιεί τη μισθωτή εργασία και πλήττει ασύμμετρα το δικαίωμα στην εργασία, στην αμοιβή, στην αξιοπρέπεια, στην ίδια μας τη ζωή, καλούμαστε να πάρουμε θέση, να διαμορφώσουμε ρόλο και στάση.
Η υπευθυνότητα και η αποφασιστικότητα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της απάντησής μας.
Μιας απάντησης που αποτελεί το χρέος μας προς τις δυνάμεις της εργασίας σήμερα αλλά και προς τις επόμενες γενιές.
Μιας απάντησης καθαρής απόρριψης και σθεναρής αντίστασης και σ’ αυτή την πολιτική και στους φορείς της, που παραβιάζουν και καταργούν κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης
Μιας απάντησης με σαφή δέσμευση όλων μας για ενότητα, αλληλεγγύη, συνεπή και συλλογική δράση για να πετύχουμε τους στόχους μας
Ο αγώνας μας απέναντι σ’ αυτά τα μέτρα, που δεν είναι προσωρινά, πρέπει να είναι μόνιμος, συνεχής και σε κάθε επίπεδο: συνδικαλιστικό, πολιτικό, κοινωνικό και νομικό, με κάθε τρόπο και μέσο.
Δεν αρκεί η καταγγελία των αντικοινωνικών και εκδικητικών πολιτικών του Κράτους και των πολιτικών σχηματισμών που τις στηρίζουν.
Ούτε μας πρέπει ο φόβος, οι ατομικές αλλά αδιέξοδες «λύσεις» και η παθητική υποταγή στους σχεδιασμούς όσων επιβουλεύονται τη ζωή και το μέλλον μας.
Η αντίσταση είναι καθήκον – και αυτό το καθήκον γίνεται συνείδηση, αναπτύσσεται και επιβάλλεται με τη δύναμη που απαιτεί το δίκιο των πολλών απέναντι στον αυταρχισμό και την ασυδοσία των λίγων.
Των λίγων οικονομικά ισχυρών, που θέλουν να λεηλατήσουν τη ζωή μας για πολλές δεκαετίες.
Είναι θέμα ζωής, τιμής και αξιοπρέπειας, για όλους μας!
Σωτήρης Σαξώνης
Γραμματέας Εργασιακών Σχέσεων & Συμβάσεων Ο.Τ.Ο.Ε.
ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ
|
ΡΥΘΜΙΣΗ
|
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ
|
ΑΝΑΤΡΟΠΗ
|
| Μείωση κατώτατων μισθών κατά 22% για εργαζόμενους ηλικίας άνω των 25 ετών | Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων, ανεξάρτητα από κλάδο και ειδικότητα, παρά μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου σε ατομικό επίπεδο |
|
| Μείωση κατώτατων μισθών κατά 32% για εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών |
- Αθέμιτη και γενικευμένη ηλικιακή διάκριση
- Άνιση μισθολογική μεταχείριση
- Ισοπέδωση προσόντων και ειδικοτήτων στην αγορά εργασίας
-Κίνδυνος ηλικιακής μετάθεσης της ανεργίας. |
|
| Καταγγελία σύμβασης ορισμένου χρόνου πριν τη λήξη της | Η Κλαδική Σύμβαση της ΟΤΟΕ, που παραμένει σε ισχύ, είναι αορίστου χρόνου. Η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου της ορίζει λήξη στις 14-2-2013, χωρίς να προβλέπει δυνατότητα νωρίτερης καταγγελίας. Η διευκρινιστική εγκύκλιος του Υπουργείου «διορθώνει» την ΠΥΣ και δίνει δυνατότητα καταγγελίας και πριν τη λήξη της, χωρίς την ανάγκη επίκλησης σπουδαίου λόγου. | «Φωτογραφική» ρύθμιση για να χτυπηθεί η κλαδική ΣΣΕ της ΟΤΟΕ |
| Η μετενέργεια περιορίζεται από 6μηνο σε 3μηνο. Με τη λήξη της ισχύουν ως νόμιμες αποδοχές μόνο ο βασικός μισθός και τα επιδόματα πολυετίας, σπουδών, τέκνων και ανθυγιεινής εργασίας. | Κατάργηση της ενσωμάτωσης των κανονιστικών όρων της κλαδικής ή επιχειρησιακών ΣΣΕστις ατομικές συμβάσεις μετά τη λήξη της μετενέργειας. Προσλήψεις νέων με «ανοικτούς όρους», με μόνο «πάτωμα» την αναθεωρημένη ΕΓΣΣΕ, όσο δεν υπάρχει νέα ρύθμιση ή από εργοδότες που δεν θα δεσμεύονται από τις κλαδικές/ομοιοεπαγγελματικές ΣΣΕ βάσει επέκτασης (οι επεκτάσεις έχουν ήδη ανασταλεί, με προηγούμενες διατάξεις) |
|
| Επιτρέπεται η προσφυγή στη Διαιτησία μόνο μετά από τη σύμφωνη γνώμη και των δυο πλευρών. | Σε συνδυασμό με τη «νέα μετενέργεια» και τη δυνατότητα του εργοδότη να αποφύγει, χωρίς συνέπειες γι’ αυτόν, τη συλλογική διαπραγμάτευση, ουσιαστικά καταργεί τη Διαιτησία. |
Αντισυνταγματικός περιορισμός δυνατοτήτων προσφυγής στη Διαιτησία. Παύει να εγγυάται την ύπαρξη συλλογικής ρύθμισης, αν δεν συναινεί ο εργοδότης.
|
| Η Διαιτησία αποφασίζει μόνο για τον κατώτατο μισθό,λαμβάνοντας υπόψη τη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, χωρίς δυνατότητα ακροτελευτιας διάταξης στην Διατητική Απόφαση. | Περιορισμός του αντικειμένου της διαιτησίας (μόνο για οικονομικά θέματα, χωρίς διατηρητική ρήτρα) |
Αντισυνταγματικός περιορισμός αντικειμένων Διαιτησίας.
|
| Αναστολή οποιασδήποτε ήδη προβλεπόμενης από ΣΣΕ αύξησης στους μισθούς και τα ημερομίσθια μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει κάτω από 10%, συμπεριλαμβανομένης της ωρίμανσης ή όποιας «αυτόματης» αύξησης συνδέεται με την πάροδο του χρόνου (αλλαγή κλιμακίου, επίδομα πολυετίας) | Παγώνει την όποια ισχύουσα ή συμφωνημένη με ΣΣΕ, ΔΑ, νόμο κλπ. εξέλιξη των αμοιβών στις 14.2.2012. Η ανεργία σήμερα είναι 21% περίπου με τάσεις ανόδου. Ερευνα της ΓΣΕΕ υπολογίζει ότι η ανεργία θα πέσει στο 10% το... 2022. Αυτό σημαίνει ότι η αγοραστική δύναμη των μισθών μας μέσω της εσωτερικής υποτίμησης μειώνεται με παρούσες αξίες περίπου 50%! | Ασύμμετρη ρύθμιση, χωρίς χαρακτήρα προσωρινότητας, με σημαντικές απώλειες για τους εργαζόμενους. Αντισυνταγματική παρέμβαση σε ισχύοντες όρους συλλογικών συμβάσεων ιδιωτικού τομέα και στη συλλογική αυτονομία γενικότερα. |
| Κατάργηση διατάξεων οργανισμών – κανονισμών εργασίας που παρέχουν μεγαλύτερη προστασία από τον κίνδυνο απόλυσης σε σχέση με την κοινή σύμβαση αορίστου χρόνου. | Η ΠΥΣ υπερβαίνει την πρόβλεψη του Μνημονίου και στη συνέχεια η εγκύκλιος του Υπουργείου επεκτείνει την κατάργηση των κανονισμών σχεδόν στο σύνολό τους (μεταθέσεις,μετατάξεις, λειτουργίας υπηρεσιακών συμβουλίων) κ.λ.π, αρκεί αυτές να «θυμίζουν», έστω και έμμεσα, ρυθμίσεις του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων. | Χωρίς νομοθετική βάση, δυνατότητα ανατροπής όχι μόνο των όρων λύσης της σχέσης εργασίας, αλλά και των περισσότερων διατάξεων των Κανονισμών Εργασίας, ακόμα και αυτών που αποτελούν ΣΣΕ. Αντισυνταγματική ρύθμιση χωρίς ούτε καν επίφαση προσωρινότητας. |
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ
-
Οδηγούν σε δραστική και με μόνιμες συνέπειες περικοπή αμοιβών και εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν έχουν «προσωρινό χαρακτήρα».
-
Πλήττουν τη συλλογική αυτονομία, επιχειρώντας να περιθωριοποιήσουν και προοπτικά να καταργήσουν τα συνδικάτα. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ο στόχος Κυβέρνησης και Εργοδοτών εξαρχής δεν ήταν «επιχειρησιακές ΣΣΕ αντί των κλαδικών», αλλά, καθόλου συλλογικές συμβάσεις, απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα και γενίκευση της άνισης ατομικής διαπραγμάτευσης εργαζόμενου-εργοδότη.
-
Δημιουργούν ένα εξαρχής ναρκοθετημένο, σε βάρος των εργαζόμενων, πλαίσιο «συλλογικής διαπραγμάτευσης για τα πάντα και από την αρχή», χωρίς διέξοδο ρύθμισης ή δυνατότητα τιμωρίας της κακόπιστης στάσης του εργοδότη στη Δαιτησία. Ουσιαστικά, τόσο τα συνδικάτα όσο και οι μεμονωμένοι εργαζόμενοι (αν δεν υπάρξουν, στο μεταξύ, ΣΣΕ) καλούνται, με το πιστόλι στον κρόταφο, να «διαπραγματευτούν», για να επαναβεβαιώσουν ή να αλλάξουν σε χειρότερη βάση όλα τα μέχρι σήμερα ισχύοντα σε κλαδικό, επιχειρησιακό ή και ατομικό επίπεδο.
-
Γενικεύουν και νομιμοποιούν άνευ όρων μισθούς φτώχειας και σοβαρές μισθολογικές ανισότητες σε βάρος των νέων.
-
Τα υποτιθέμενα κίνητρα για προσλήψεις υποαμειβόμενων νέων δεν οδηγούν σε καταπολέμηση, αλλά σε ηλικιακή μετατόπιση της ανεργίας προς μεγαλύτερους εργαζόμενους με οικογενειακά βάρη ή ειλημμένες υποχρεώσεις-, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σε γενικότερη συμπίεση αμοιβών και δικαιωμάτων.
-
Ακυρώνουν επιλεκτικά και αυθαίρετα κανονιστικούς όρους ΣΣΕ, κλαδικών, επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων.
-
Πριμοδοτούν επιχειρήσεις και εργοδότες χωρίς καμία δέσμευση εκ μέρους τους για επενδύσεις ή αύξηση της απασχόλησης, ούτε καν για τη στοιχειώδη προστασία της.
-
Οι ρυθμίσεις αυτές είναι αντίθετες με τα άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος, αλλά και με το άρθρο 5 παρ. 1, για την οικονομική ελευθερία των συμβάσεων εν γένει. Ερχονται σε κατάφωρη αντίθεση με κάθε έννοια συλλογικής αυτονομίας, προστασίας του μισθού, των συμβάσεων κλπ. όπως αυτή περιέχεται σε διεθνείς συμβάσεις εργασίας και στην ΕΣΔΑ
-
Ενσαρκώνουν την τιμωρητική λογική των πιστωτών της χώρας, που λειτουργεί μονόπλευρα σε βάρος των εργαζόμενων και των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, αλλά και εισάγουν ένα συνολικότερο πειραματισμό για την επιβολή ενός νέου «μοντέλου» παραγωγής και διανομής στην Ευρώπη.
_360.jpg)
